◄ Dezintegratif Bozukluğu
İlk kez 1930 yılında Heller tarafından infantil demans olarak adlandırılan bu bozuklukta, 2-4 yıl normal gelişim döneminin ardından, iletişimde, sosyal gelişimde ve yaşa uygun davranışlarda belirgin bir gerilemenin olması söz konusudur. Belirtiler sıklıkla 3-4 yaş arası görülmeye başlar. Bu tanıyı koyabilmek için belirtilerin 10 yaştan önce gelişmiş olması gerekir. Başlangıç ani veya dereceli olabilir.
İlk bulgular, aktivitede artış, huzursuzluk ve anksiyetedir. En sık görülen belirtiler iletişimde (dili algılama veya ifade etme becerilerinde) gerileme, sosyal becerilerde yetersizlik, kazanılmış tuvalet alışkanlığını kaybetme, motor becerilerde azalma, yaşa uygun davranışlarda bozulma, yaşa uygun oyun becerilerinde bozulma, yaşıt ilişkilerinden kopma, sözel olmayan davranışlarda bozulma olarak sıralanabilir.
Çocukluk çağı dezintegratif bozukluğun etiyolojisi tam olarak bilinmemekle birlikte, bazı nörolojik belirtilerin sık eşlik edebildiği görülmüştür. Ayrıca bu hastalığın metakromatik lökodistrofi ve Schidler hastalığı gibi tıbbi durumlar ile ilişkili olduğu görülmüştür. Epilepsiye rastlama olasılığı da sıktır. Eğer ilerleyici bir nörolojik bozukluğun sonucu olarak ortaya çıkıyorsa, klinik tablo kötüleşme hatta ölümle sonuçlanabilir.